Како терасата стана место за дистанцирана социјализација?

Во време на социјално дистанцирање, терасата стана место за дистанцирано социјализирање.

Звучи како лингвистичка еквилибристика, но не е само тоа. Во време на актуелната пандемија со коронавирусот, кога главната мерка за успорување на неговото ширење се вика: „Седи си дома“, терасата во европските градови стана сцена, подиум и место за комуникација – од безбедна оддалеченост.

Се почна од Италија, земјата која сериозно страда во нападот на коронавирусот и во која бројот на жртвите е толку голем зашто Италијаните, во својата медитеранска поврзаност со сонцето, предоцна почнаа да го практикуваат мотото „Седи си дома“.

Но, сега терасата стана клучен простор на нивната изолација.

Прво се собраа оттаму да им аплаудираат на лекарите и на целиот медицински персонал, кој е во првиот фронт во борбата со вирусот. Потоа, спонтано почнаа да пејат – во мали соседски хорови, кои постепено се прошируваа во маалски изведби. Најпосле терасите станаа подиуми – за индивидуални настапи на пејачи, свирачи, инструктори по јога и други креативци, кои работат по принципот – поклони се од терасата и почни.

Публика веднаш се создава, а аплаузите се долги и силни.